Ik sta in de buitenbak van de Amsterdamse Manege. Om mij heen worden kraampjes opgebouwd waar straks zeewierburgers en groentesapjes verkocht worden. Tussen het ‘gangbare trailrunpubliek’ (40+, afgetraind, type kleurrijke buitensporter) spot ik de nodige ‘twintigers uit Oud-Zuid’ met hippe zonnebrillen. In deze bijzondere setting gaat straks de 28 km lange Devil’s Trail Amsterdamse Bos van start.
Stippellijntjes
Ik bekijk de overzichtskaart van het parcours. Heel veel ‘stippellijntjes’, oftewel ruiterpaden. Hoewel het vandaag fantastisch weer is – naar later zal blijken zelfs de warmste 1 november ooit – heeft het eerder deze week flink geregend. Kan dus een blubberige loop worden!
Vooraan
De sfeer is ontspannen, de opzet professioneel en kleinschalig. Er doen zo’n 80 mensen mee op de 28 km (2 rondes). Op de 14 km (1 ronde), die een half uur later start, doen 300 mensen mee. Met nog 5 minuten te gaan voor de start ben ik zo’n beetje de eerste die het startvak in wandelt. Gevolg: ik sta vrijwel vooraan als het startschot klinkt. Ai.
(Te) snelle start
Ik laat me een beetje terugzakken, maar na een paar honderd meter zit ik nog steeds behoorlijk vooraan. Eén, twee, drie, vier, vijf, zes … ik tel slechts 7 lopers voor me. Al snel word ik ingehaald door 2 snelle mannen. Plek 10 dus. Tussentijd op 2 km: 9:30, een halve minuut sneller dan gepland.
(Niet) achterom kijken
De ondergrond valt mee. Veel, maar niet al te mul, zand en vochtig gras. Ineens een scherpe bocht naar een kronkelend bospaadje dat al snel heuvelop gaat. Een pittig klimmetje, gevolgd door een lekkere afdaling door het gras. Mooi stukje. Ik geniet van het zonnetje en het uitzicht, maar voel tegelijkertijd een competitiedrang opborrelen. Ik kijk achterom. Een gat van een meter of 100 met 2 achtervolgers. Ik ga vandaag mijn 10e plek verdedigen. En misschien zit er nog wel meer in …
Hard
Ik probeer aansluiting te zoeken bij 3 lopers voor me, maar eigenlijk gaan ze net te hard. De zand- en graspaden wisselen af met enkele stukken asfalt, waardoor het tempo hoog blijft. Bij de eerste drankpost, op 7 km, stoppen 2 van de 3 voor een drankje. Ik heb voldoende drinken in mijn rugzak en hoef niet te stoppen, waardoor ik eindelijk aan kan klampen.
Gepaste afstand
Na de drankpost volgt een lang, zwaar stuk met veel los zand. Ik moet mijn tempo een beetje laten zakken, waardoor ik mijn groepje weer moet laten gaan. Toch wordt de afstand niet groter dan 100 meter, waardoor ik ze continu in het vizier houd. Ze zijn nog niet van me af!
Nieuwe ronde, nieuwe kansen
Na een stevige heuvel op kilometer 13 komen we weer langs het beginpunt. Ronde 2 gaat beginnen. Ik weet nu precies wat ik kan verwachten, want we lopen exact hetzelfde rondje nog een keer. Het parcours is veel minder zwaar dan ik vooraf had gedacht, waardoor mijn tempo flink hoger ligt. Ik kijk nog eens achterom. Niemand te zien. Eén de mannen voor me is bij post 2 op 14 km gestopt voor een drankje, waardoor we nu naast elkaar lopen.
Stuivertje wisselen
Vanaf dat moment begint een kilometerslang spelletje stuivertje wisselen met deze medeloper. We wisselen een paar woorden, maar echt lang naast elkaar lopen doen we nooit. Op zachte ondergrond is hij sneller, op de hardere stukken ben ik dat. Zou het komen omdat hij op blote voeten(!) loopt?
Inhalen
Met nog 4 of 5 kilometer te gaan, passeer ik een andere loper, waardoor ik opschuif naar plek 9. Voelt goed! Niet lang daarna wissel ik voor de zoveelste keer van plek met de blotenvoetenloper. “Ik denk niet dat ik zin heb om je nog een keer in te halen” zegt hij. Da’s mooi. Maar omdat ik hem toch niet helemaal vertrouw, probeer ik te versnellen.
High five
Mijn 8e plek geeft mij vleugels. En hoewel mijn benen behoorlijk zwaar aanvoelen, houd ik mijn tempo vol. Als ik 400 meter voor de finish mijn vrouw en zoon zie staan, grijns ik van oor tot oor en geef ik mijn zoontje een high five.
Ik zie in de verte nog iemand voor me lopen, zet nog even flink aan en haal hem net voor de finish in. 7e plek? Nee, hij doet mee aan de korte afstand. Ik word 8e van de 80 deelnemers, in een tijd van 2 uur 16 minuten 15 seconden over ruim 28 km.
Sappige beloning
Ik ben erg blij met mijn prestatie op deze onverwacht snelle trail. In het zonnetje geniet ik van mijn goddelijke burger van The Beef Chief. Zeer smakelijke afsluiting van een geslaagde, perfect georganiseerde Devil’s Trail Amsterdamse Bos!
